test HAMMADDELER ANSİKLOPEDİLERİ - www.hammaddeleransiklopedisi.com - 2014 - DETERJAN ANSİKLOPEDİSİ - KİMYASAL GÜBRELER ANSİKLOPEDİSİ - ENDÜSTRİYEL SANAYİ BOYALARI ANSİKLOPEDİLERİ - PARFÜM ve RENKLİ KOZMETİK FORMÜLLERİ - SAÇ BAKIM FORMÜLLERİ - CİLT BAKIM FORMÜLLERİ - DEZENFEKTANLAR ANSİKLOPEDİSİ - 1 - DEZENFEKTANLAR ANSİKLOPEDİSİ - 2 - BİTKİSEL KOZMETİK ANSİKLOPEDİSİ - MADENİ YAĞ ANSİKLOPEDİSİ - ENDÜSTRİYEL ÜRÜNLER ANSİKLOPEDİSİ 1 - ENDÜSTRİYEL ÜRÜNLER ANSİKLOPEDİSİ 2 - GIDA ÜRÜNLER ANSİKLOPEDİSİ - 1 - GIDA ÜRÜNLER ANSİKLOPEDİSİ - 2 - ORGANİK GÜBRELER ANSİKLOPEDİSİ - OTO BAKIM ÜRÜNLER ANSİKLOPEDİSİ - YAPI KİMYASALLARI ANSİKLOPEDİSİ -1 - YAPI KİMYASALLARI ANSİKLOPEDİSİ -2 - PASTALAR ve BOYALAR ve YAPIŞTIRICILAR ANSİKLOPEDİSİ | HAMMADDELER ANSİKLOPEDİSİ
HAMMADDELER ANSİKLOPEDİSİ




MAKALELER / SODYUM SAKKARİN VE ÖZELLİKLERİ - hammaddeler ansiklopedisi

SODYUM SAKKARİN
Ürün Kodu : E 954
Ürün Adı : SODYUM SAKKARİN
 
Sinonim : Soluble saccharin
Kimyasal İsmi : Sodium salt dihydrate of 1,2-Benzisothiazolin-3(2H)-one-1,1-dioxide, 3-oxo-2,3-dihydrobenzo[d]isothiazole-1,1-dioxide; sodium o-benzosulfimide
Kimyasal Formülü : C7H4NNaO3S • 2H2O
Formül ağırlığı : 241.20
C.A.S. Numarası : 128-44-9
     

1879da keşfedilen kalorisiz bir tatlandırıcı olan sakkarin, sukroz çözeltisinden 300-500 kat daha tatlı olup, beyaz, kokusuz kristal yapıda bir tozdur. Erime noktası 228-230 oC, suda çözünürlüğü        20 oCde 2g/l, 100 oCde 40 g/l olan sakkarinin sulu çözeltisi asidik karakterde olup, oda sıcaklığındaki doygun çözeltisinin pHı 2dir.

 

         Tatlandırıcı olarak kullanım için ideal fiziksel özelliklere sahip olan sakkarin, öncelikle gıdanın maruz kalabileceği bütün koşullarda aşırı derece stabildir. Yapılan çalışmalarda 3.3 pH ve 120 oCde çözeltisinde  27 ve  219 saatte sırasıyla % 18 ve 69 tatlılık kaybı gözlemlenmiştir. Bu ürün hidrolizinin başlıca ürünü 2-sülfobenzoik asittir. 

 

       Sakkarinin tatlı tadına kaydedeğer bir acılık ve metalik tat özellikleri eşlik etmektedir. Yapılan çalışmalarda nüfusun % 30u bu durumla ilgili yüksek derece hassasiyet gösterirken, geri kalan kısım daha ılımlı olmaktadır. Bu tadın maskelenmesi nedeniyle tatlandırıcı karışımları (1 kısım sodyum sakkarin, 9-10 kısım sodyum siklamat) önerilmekte, bu durumda tatlılığın arttığı ve sakkarinin verdiği acılığında eşik seviyesinin altında kaldığı gözlenmiştir.

 

       Yavaş şekilde absorbe edilen, metabolize edilmeyen ve böbreklerden değişmeden dışarı atılan sakkarinin yararları;

  • şekerin yerini alarak gıda ve içeceklerin kalorisini düşürmekte,
  • yüksek derece stabil ve iyi raf ömrüne sahip olmakta,
  • pişirme ve fırınlama gibi işlemlere uygun olmakta,
  • diş çürümesini teşvik etmemekte,
  • diabetik insanlar için uygun diğer tatlandırıcılarla birlikte kullanıldığında sinerjik etki göstermek şeklinde olmaktadır.

 

        Sakkarinin  ticari olarak asit formu bilinmekle beraber gıda ve içecek formülasyonlarında  genelde tuzları şeklinde kullanılmaktadır. Alkali hidroksit veya karbonat çözeltilerinde sakkarinin kolay çözündüğü ve tuzlarını oluşturduğu  saptanmıştır. En çok rastlanan sakkarin tuzları sodyum ve kalsiyum olup, potasyum ve amonyum tuzları da bulunmaktadır. Sodyum sakkarinin suda çözünürlüğü sakarine göre daha yüksek olup, oda sıcaklığında 1000 g/l, 100 oCde ise 3000 g/ldir. Seyreltik sukroz çözeltisine kıyasla sakkarinin tatlılığı 300-500 iken tuzları için bu değerin 450 olduğu bildirilmiştir.

 

         Sakarin kullanım alanları, tablet tipi tatlandırıcı, karbonlu içecekler, instant içecek, buzlu çay süt ürünleri, reçel ve marmelat, şekerleme ürünleri, cider, turşu, dondurma, multivitamin, puding, jöle, çikolata, diş macunu ve ağız yıkama suyu, eczacılık ürünlerinde kullanılmaktadır.

 

 
 

 

 ETİKETLER : SODYUM SAKARİN NERELERDE KULLANILIR,SODYUM SAKARİN NASIL KULLANILIR, SODYUM SAKKARİN MSDS,SODYUM SAKKARİN FİZİKSEL VE KİMYASAL ÖZELLİKLERİ, SODYUM SAKKARİN VE KULLANILDIĞI ALANLAR,SODYUM SAKKARİN VE KULLANIMI, SODYUM SAKKARİN KİMYASAL FORMÜLÜ,SODYUM SAKKARİN İMALATI,SODYUM SAKKARİN ELDESİ.

                                                            HAMMADDELER ANSİKLOPEDİSİ